Dive Deep into Creativity: Discover, Share, Inspire
Söz Yazarı - Blog Posts
Günler gece olacak, geceler ecel, Günleri boş verdim, gecelere gel, Yüzünü görmeme, geceler engel, İnşallah, ecel güzel bir gece seçer...♠️♠️♠️
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler! Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler… Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu, Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu...♠️♠️♠️
Denize bile iştahsız bakıyorsam, Hep bu boyu devrilesi bozuk düzen, Bu darağacı suratlı toplum...♠️♠️♠️
Acıkmıştı sigortalı işçi ..
Ve oturup bileklerini kesti
Sıcak olur diye hastane yemekleri ...♠️♠️♠️
Bu kadehte şerefine beni hangi türlü umarsın Seni bir kazanıp bir kaybediyorum ozaman sen kumarsın Enkaz altında kalan bir yaralının son çaresi hatta Bir asker annesinin etmiş olduğu en içten duamsın...♠️♠️♠️
Acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan sadece yalnızlıklarımızdi...♠️♠️♠️
Bizi daha çok üzerler...♠️♠️♠️
Leyla'nın sokağındaki köpeğin gözlerinden öper Mecnun.
Psikologlara göre, bu bir davranış bozukluğudur. Edebiyatçılar ise bunun önünde saygıyla eğilir..♠️♠️♠️
Çok romantik susuyoruz,
Metrelerce özlem....♠️♠️♠️
Ben bu hayat için fazla ölüyüm albayim...♠️♠️♠️
Şimdi bir iklimdir pişmanlık Sapsarı, kupkuru, bet-beniz; Döker yaprağını yavaş yavaş… Bıraktığındır senin Bir sevdayı ardına Öyle kırık dökük, öyle savruk, salaş…♠️♠️♠️
Neyimiz varki bu dünyada,
Bir efkarlı ömrümüz,
Bir demli çayımız,
Bir de yanık türkümüz....♠️♠️♠️
Unutturdu gülmeyi seneler Kıyamadım ki silmeye seni ben Gözümün önünde hep o son bakışın Doymadım doyamadım sevmeye seni ben
"Yorgunluğumu tüm geniş omuzlardan çıkardım
ve başımı arabanın camına yaslamayı seçtim."
şairler aşkı öldürdü
aşk hakkında o kadar çok şey yazdılar ki artık kimse onlara inanmıyor Bence çok normal çünkü gerçek aşıklar acı çeker ve sessiz kalır.
Neşe
Gittiğim her yere neşemi hep yanımda taşıdım. Sevincimi en çok çevremdekiler sever, biliyorum çünkü; Hüzünlü sessizlikler ve çökük gözler insanlara kendi küçük acılarını hatırlatır. Son zamanlarda, "neşem" yavaş yavaş kayboluyor. Bir süre konuşmayı kestim, ruhum yorgundu. İnsanların sustuğunda ortadan kaybolduğu söylenir. Keşke bir iki kelime söyleseydim, saçma da olsa, çünkü kendi sessizliğimde boğulmak üzereyim gibi geliyor.
Onu yalnız gördüm,
bir deri bir kemik, gözleri iri, gerçekten yorgun,
"Kimi seviyorsun?" diye sordum.
Kalbini kim yaraladı ve parçaladı?
Geceleri gözlerini kim eritip seni huzursuz etti?
Dedi ki: Onu suçlama.
Kalbimin ona taptığını bilmiyor,
Onu aylarca gizlice sevdim,
Yüreğim hasretten öldü.
